This site uses cookies.
Some of these cookies are essential to the operation of the site,
while others help to improve your experience by providing insights into how the site is being used.
For more information, please see the ProZ.com privacy policy.
This person has a SecurePRO™ card. Because this person is not a ProZ.com Plus subscriber, to view his or her SecurePRO™ card you must be a ProZ.com Business member or Plus subscriber.
Affiliations
This person is not affiliated with any business or Blue Board record at ProZ.com.
English to Greek - Rates: 0.10 - 0.20 EUR per word / 3 - 4 EUR per hour Greek to English - Rates: 0.10 - 0.20 EUR per word / 3 - 4 EUR per hour
Payment methods accepted
Visa, Wire transfer, Check, Money order
Portfolio
Sample translations submitted: 1
English to Greek: Christopher Paolini-Brisingr-Chapter 1, pg.1-2(sample) General field: Art/Literary Detailed field: Poetry & Literature
Source text - English The Gates of Death
Eragon stared at the dark tower of stone within hid the monsters who had murdered his uncle, Garrow.
He was lying on his belly behind the edge of a sandy hill dotted with sparse blades of grass, thornbushes, and small, rosebud-like, cactuses. The brittle stems of last year’s foliage pricked his palms as he inched forward to gain a better view of Helgrind, which loomed over the surrounding land like a black dagger thrust out from the bowels of the earth.
The evening sun streaked the low hills with shadows long and narrow and-far in the west-illuminated the surface of Leona lake so that the horizon became a rippling bar of gold.
To his left, Eragon heard the steady breathing of his cousin, Roran, who was stretched out beside him. The normally inaudible flow of air seemed preternaturally loud to Eragon with his heightened sense of hearing, one of so many changes wrought by his experience during the Agaeti Blodhren, the elves’Blood-oath Celebration.
He paid little attention to that now, as he watched a column of people inch toward the base of Helgrind, apparently having walked from the city of Dras-Leona, some miles away. A contingent of twenty-four men and women, garbed in thick leather robes, occupied the head of the column. The group moved with many strange and varied gaits-they limped and shuffled and humped and wriggled; τhey swung on crutches or used arms to propel themselves forward on curiously short legs-contortions that were necessary because, as Eragon realized, every one of the twenty-four lacked an arm or a leg or some combination thereof. Their leader sat upright upon a litter borne by six oiled slaves, a pose Eragon regarded as a rather amazing accomplishment,, considering that the man or woman-he could not tell which-consisted of nothing more than a torso and head, upon whose brow balanced an ornate leather crest three feet high.
“The priests of Helgrind”, he murmured to Roran.
Translation - Greek Ο ‘Εραγκον παρατηρούσε προσεκτικά τον σκοτεινό πέτρινο πύργο μέσα στον οποίο κρύβονταν τα τέρατα που είχαν δολοφονήσει το θειο του, Γκάροου.
Ήταν ξαπλωμένος μπρούμυτα πίσω από την άκρη ενός αμμόλοφου, διάσπαρτου με ελάχιστο γρασίδι, αγκαθωτούς θάμνους και μικρούς, σαν τριαντάφυλλα στο σχήμα, κάκτους. Τα εύθραυστε κοτσάνια των περσινών φυλλωμάτων τρυπούσαν τις παλάμες του, καθώς κινούταν αργά προς τα μπροστά για να έχει μια καλύτερη θέα του Χέλγκραϊντ, το οποίο δέσποζε στη γύρω περιοχή σαν ένα μαύρο μαχαίρι που ξεπετάχτηκε από τα έγκατα της γης.
Ο απογευματινός ήλιος έβαφε τους χαμηλούς λόφους με σκιές που μάκραιναν και στένευαν ολοένα και-μακρια στη δύση-φώτιζε την επιφάνεια της Λιμνης Λεόνα, έτσι που ο ορίζοντας γινόταν μια κυματιστή γραμμή από χρυσάφι.
Στα αριστερά του, ο Έραγκον άκουγε τη σταθερή αναπνοή του ξάδελφου του, Ρόραν, που ήταν ξαπλωμένος δίπλα του. Η κανονικά αθόρυβη ροη του αέρα γινόταν υπερφυσικά δυνατή για τον Έραγκον με την ενισχυμένη αίσθηση της ακοής, τη μια μόνο από πολλές παρόμοιες αλλαγές που είχε υποστεί από την εμπειρία του της Αγκέτι Μπλόντρεν, της γιορτής του Όρκου αίματος των ξωτικών.
Λίγη σημασία έδινε σε αυτό τώρα, καθώς παρακολουθούσε μια σειρά ανθρώπων να πλησιάζουν τη βάση του Χέλγκραϊντ, έχοντας προφανώς περπατήσει από την πόλη της Ντρας-Λεόνα, αρκετά μίλια μακριά. Μια ομάδα εικοσιτεσσάρων αντρών και γυναικών, ντυμένων με χοντρούς δερμάτινων μανδυών, σχημάτιζαν την κορυφή της σειράς. Η ομάδα αυτή κινείτο με πολλές παράξενες και διαφορετικές περπατησιές –κούτσαιναν και έσερναν τα πόδια τους και καμπούριαζα και σέρνονταν. Κρέμονταν από πατερίτσες ή χρησιμοποιούσαν τα χέρια τους για να προσχωρούν μπροστά, στηριζόμενοι σε παράξενα κοντά πόδια- παραμορφώσεις που ήταν αναγκαίες επειδή, όπως συνειδητοποίησε ο Έραγκον, σε καθέναν από τους εικοσιτέσσερις έλειπε ένα πόδι ή ένα χέρι ή κάποιος συνδυασμός αυτών. Ο αρχηγός τους καθόταν στητός σε ένα φορείο που μετέφεραν έξι σκλάβοι αλειμμένοι με λάδι, μια πόζα που ο Έραγκον θεώρησε ως ένα μάλλον εκπληκτικό επίτευγμα, με δεδομένο ότι αυτός ο άντρας ή γυναίκα-δεν μπορούσε να καταλάβει τι από τα δυο-αποτελειτο μοναχά από ένα στέρνο κι ένα κεφάλι, πάνω στο οποίο ισορροπούσε ένα σκαλισμένο δερμάτινο οικόσημο, ένα μέτρο ψηλό.
«Οι ιερείς του Χέλγκραϊντ», μουρμούρισε στο Ρόραν.
More
Less
Experience
Years of experience: 25. Registered at ProZ.com: May 2010.
Portfolio